Sondowania metodą procesów przejściowych, nazywane TDEM (Time-Domain Electromagnetic Method) należą do grupy aktywnych metod elektromagnetycznych. Są one szeroko stosowaną metodą geofizyki poszukiwawczej wykorzystywaną do mapowania zasobów podpowierzchniowych. Metoda TDEM jest stosunkowo niedrogim, szybkim i nieinwazyjnym narzędziem rozpoznawczym służącym do pozyskiwania danych dotyczących oporności – przewodnictwa ośrodka. Doskonale sprawdza się w lokalizacji potencjalnych zasobów wodnych.
Głębokość pomiaru wynosi od kilku do ponad 1000 m i jest zależna od rozmiaru zastosowanej pętli nadawczej mocy nadajnika oraz siły zakłóceń powodowanych przez otoczenie.
System pomiarowy składa się układu nadawczego i odbiorczego. Pomiary polegają na indukcji pola elektromagnetycznego w głąb Ziemi przy użyciu pętli indukcyjnej lub źródła galwanicznego (LoTEM). W momencie napotykania przez fale elektromagnetyczne różnych warstw geologicznych wytwarzane są prądy wirowe które z kolei powodują powstanie wtórnego pola elektromagnetycznego. Przewodność elektryczna badanych gleb i skał jest kontrolowana przez mineralogię, zawartość gliny, zawartość wody, zasolenie i porowatość. Fale te zostają następnie zarejestrowane na powierzchni za pomocą pętli odbiorczej. Na podstawie otrzymanych rejestrów można obliczyć rozkład przewodności ośrodka geologicznego.
Przewagą metody TEM/TDEM nad metodą elektrooporową [ERT] jest brak długich układów elektrod, osiągających zwykle długości trzy do pięciu razy większe niż żądana głębokość eksploracji. Dużo mniejszy układ pomiarowy w metodzie TDEM posiada zredukowaną wrażliwość na lateralne zmiany ośrodka geologicznego.
Metody TEM/TDEM wykorzystywane były do eksploracji minerałów od ponad pół wieku. Obecnie stosowane są w niezwykle szerokim zakresie; min. do rozpoznania warstw wodonośnych, w tym źródeł termalnych, do lokalizacji struktur związanych z występowaniem złóż węglowodorów i rud metali, w inżynierii i badaniach środowiska.
