Metoda EM-VLF jest jedną z wielu metod geofizycznych wykorzystujących parametr częstotliwości.
Badania elektromagnetyczne (EM-VLF) polegają na pomiarze przewodności ośrodka poprzez rejestrację pól wtórnych, wytwarzanych przez ciała przewodzące, znajdujące się w podłożu. Metoda ta umożliwia dokonywanie pomiarów bez kontaktu z podłożem.
Przy badaniach prowadzonych techniką profilowania radiofalowego wykorzystywane są sygnały fal radiowych niskich częstotliwości [15-30 kHz] pochodzących z silnych radiostacji wojskowych.
System pomiarowy przy badaniach elektromagnetycznych to dwie cewki: nadawcza i odbiorcza. Nadajnik wytwarza pierwotne pole elektromagnetyczne, które generuje w ośrodku geologicznym wtórne pole elektromagnetyczne. Cewka odbiornika rejestruje wielkość pola wtórnego oraz stosunek pomiędzy polem pierwotnym i wtórnym. Wtórne pole (jego intensywność) zależy od oporności ośrodka, a co za tym idzie od litologii, wód podziemnych, zanieczyszczeń. Metoda VLF (Very Low Frequency) polega na pomiarze pól wtórnych wytwarzanych przez ciała przewodzące, znajdujące się w ziemi, które podlegają działaniu pierwotnego sygnału EM. Jest to metoda bierna (pasywna), wykorzystująca promieniowanie silnych radiostacji wojskowych, jako sygnały pierwotne.